ATEŞ GECESİ REŞAT NURİ GÜNTEKİN

KİTABIN ADI                                              ATEŞ GECESİ

KİTABIN YAZARI                                       REŞAT NURİ GÜNTEKİN

YAYIN EVİ VE ADRESİ                              İNKİLAP KİTAPEVİ,ANKARA CAD.95. İSTANBUL

BASIM YILI                                                  1988

KİTABIN KONUSU                                     Bu eser milasa’a sürgün edilmis bir subay çocuğunun karşılaştığı olaylardan bahis ediyor.

Kitabın özeti:

  

    Milas’ta ilk önce Kaymakam ve Selim Bey ile tanıştım.Kaymakam şen bir adamdır.Kısa boylu ve ferah bir sesi vardı.Selim bey ise doktordu.Çok konuşmaz , soğuk  ve mağrur görünüyordu.Akşam oluyordu kaymakam doktora selenerek :Siz ne yapmayı düşünüyorsunuz? Eve gidecekmisiniz?   Doktor cevap vermedi. Gitmeyin ya… Ne yapacaksınız boş evde.Akşam Sait ustada beraber yemek yeriz. Akşam sait ustanın lokantasına gittik. Kaymakama balık yasaktı  fakat O,ise buna aldırmıyor ve usatadan balık istedi.Sofra açıldı.Kaymakam şiir söylemesini çok severdi.Arada bir ayağa kalkar ve şiir söylerdi. Birde  bana sorduğunda ne diyeceğimi şaşırıyordum.Bilmiyorum efendim dediğimde kaymakam suratını astı. İzin verirseniz bu gece balıkla beraber bir iki kadehcik kaldıracam.Selim Bey gülümsedi:Orası belli , demek buraya içmeye geldiniz. Sonra kaymakam  bana dönerek:Babanız varmı? Var efendim . İçki kullanıyormu ? Kullanıyor efendim dedim.

    Bir az ara geçtikten sonra kaymakam yine ayağa kalakarak bildiklerinden yine bir kaç mısra söyledi.

Yemek bidikten sonra kaymakam beni kalacağım yere götürdü.Yolda gidereken kaymakam bana sokakları anlatıyordu.kalacağım yer bir ermenin evi idi . Dul bir kadın. Dar sokaklardan geçerek kalacağım yere geldik. Ev sahibinin ismi Matmazel Varvar idi.o elliyi geçmiş genç bir kadındı.Rum mahallesinden  geçerek yavaş yavaş eve yaklaştık.Evin önünde siyah elbiseli bir kadın oturuyordu.Bu Matmazel Varvar idi. Bizi görür görmez ayağa kalktı.Kaymakam Mtmazeli görür görmez : Bu ne güzellik Vrvar diye seslendi.Bak sanba yeni kiracını getirdim. Kymakam Bey ayrıldıktan sonra eve girdik.Matmazel bana kalcağım odayı gösterdi.Odaya yerleştikten sonra  üzerimi deyiştirmek istedim fakat, değiştireceğim elbise yok idi.Bunu üzerine Matmazel aşğıya inip ,bana üzerimi değiştirecek bayan elbisesi getirdi. Ben elbisemi değiştirip aşağıya indim. Varvar bana bakıp gülümseyerek: Güzel bir Matmazel oldunuz dedi.dha sonra koltuğa oturdum Matmazel ince sele : Siz daha çocuksunuz ne yaptınızda sizin başınıza bu iş geldi? Kymakam kaşla göz rasında  Varvara bir şeyler söylediği anlaşılıuyordu.

     Ertesi gün Uykudan uyanınca Mtmazelin sorusunu bende kendi kendime  sordum.Evet bu yaşta okuldan alınarak sürgüne gönderilmemin sebebi ne idi.

Vücudum ve zihnim dinlenmişti. Mühendislik okulunda okumamla beraber  bir iki tane de zayıfım vardı. Bir kaç ay sonra başlayacak olan sınavlardan geçeçeğimden şüphem yoktu.

O gün bir yazılı sınavımız daha vardı.Sorular çok kolaydı.Bu yüzden kendiminkin bitirip arkadaki arkadaşımada  cevapları yazıp vermiştim.Arkadaşımın kağıtı dizlerinin üzerine koyup  ara sıra bakması ve ağzı ile hecelemesi hem beni hemde kendini ele vermişti.Tabii ikimizinde notu sıfırdı.Üsteli ceza alcağımızda muhakaktı.akşama doğru beni müdür odasına çağırdı.Müdür odasında iki komiser vardı. Fakat buna bakmayarak müdürün çevresi sakin ve tatlı idi.Nerdeyse yüzüme bakmadı.

Kemal Bey yukarı çık harici elbiseni giy…. çantanızı da toplayın . ddemek mektebden atılıyoruz.Utanmayıb bir şeyler söylemek lazımdı.Müdür Bey nasıl olsa bir cahillik yaptım.Emin olun birinci defadır.Müdür bana bakrak: Ne birinci defa ? kopya işi efendim. Sen kopyamı çektin? Çok fena sizden hiç beklemezdim.Fakat bunun kopya ile alkası yok idi.Bu beylerle bir yol gideceksiniz. Nereye? Bu defa kekelemek sırası ondaydı: Merak edişlecek bir şey yok çocuğum… Ban emniyetiniz vardı tabii.Ertesi gün karanlık bir binanın önünde durduk.Polisler benim kayıtlarımı yaptıktan sonra gittiler. Bir kaç gün sonra babam geldi.Babamala  orada konuştuktan sonra beni buraya Milasa  gönderdiler. Milas’tan bir daha kurtulmamak korkusunu içimden bir türlü atmıyordum.Rum sokağında bir kaç kızla tanıştım.Maryanti,Eleniça,Rina , Miyeris Panelopiça . Bu kızlarla beraber olurken kendimi büyük gibi gösteriyordum, diğer mahalle çocuklarından farklı görüyordum.Kızlar ben mahalledeyken yanıma yaklaşır, bol bol sohbet ederdik.Fakat bir gün kilisede bir eğlence düzenlenmişti.Kiliseni gezerken kenarda oturmuş bir kıza gözlerim takıldı.Dışarı çıktım .Rina’da ya nıma geldi. Arka tarafada kızlar ateş üzerinden atlıyorlardı, onlara doğru yaklaştık.Az önce kilisede gördüğüm kızda ordaydı.Yavaşça ona yaklaştım onula sohbet etmek istedim fakat,türkçeden anlamadığı için söylediklerim cevapsız kaldı.Ertesi gün Rinay’la sokakta buluştuk.fırsat bulup o kız hakda bir az  bilgi almak istedim.Rina bana o kızın türk olduğunu söyledi.Bir türk kızı neden benimle konuşmadı?. Aradan uzun zaman geçti.Bir gün yine caddade  gezerken evin önünde bir araba gördüm.Yavaş yavaş eve doğru yaklaştımBu gelenler annem ve babamdı.Bu beni çok mutlu etmişti.Annem rahatsızdı o yüzden fazla kalmayacaklarını söyledi.Annem hala bana çocuk  gözüyle bakıyordu.Mtmazelle oturup konuştular.Nihayet vakitleri doldu.Ve günün bir sabahında annemle babam gitmek için hazırlanıyorlardı.annem ve babam yola çıktılar ve ben onların arkalarından atla geliyordum, onları Çeşme başına  kadar uğrluyacaktım.fakat babam buna izin vermedi.Annem gil uğurladıktan sonra eve doğru atı koşturmaya başladım.Eve döndüm ve hastalığımın yeniden başladığının farkına vardım.Kaymakamla görüştüm oda bana kendisinin okuduğu bir romanı verdi. Bu roman okuduğum kazada ayağımı kırdığım güne kadar sürdü.Daha sonra tedavim içi doktorgilin evinde tedaviye devam edecektim.Bu arada dün gece evde baya gürültü vardı ve bu gürültü yüzünden uyuyamamaıştım.Ertesi gün doktor yanıma geldi ve halimi sordu ve bende buradan kurtulmak  için  halimin çok iyi olduğunu söyledim.Varvar hanımda benim ziyaretime gelmişti.Kaymakamda geldi.Kaymakam Varvar’I burda görünce:Kız ben bu işten şüphelenmeye başladım diye Varvar hanımla dalga geçmeye başladı.Akşam doktorun kızkardeşi gelmişti baya gürültü vardı.Selim Bey akşam çok kızmıştı.Ertesi gün Selim Beyle ablası yanıma geldiler.Selim Bey’,n kızkardeşi Afife hanımda onlarla beraber geldi.Doğrusunu söylemek gerekirse ben Afifeden hoşlanmaya başlamıştım.Doktorgilde kalmam bittikten sonra eve döndüm.Varvar kapının önünde oturuyordu beni görünce kaltı ayağa yanıma geldi.Bir az şikayetlendikten sonra ben odama çıktım.Aradan bir kaç ay geçtikden sonra yine Varvar beni kapının önünde karşıladı ve Afife hanımın onlara gitmediğim için beni suçladığını söyledi.Bu benim için bir fırsatdı.Afifeyi görebilecektim, yine sohbet edecektik.Uzun zaman geçti ve en sonunda beb yine İstanbula dönesi oldum.Afifeyi ise hala aklımdan çıkaramıyordum.İstanbulda Afifede bizimle idi.Annele çok iyi anlaşıyorlardı.Hiç bir anne kızıyla böyle anlaşamazdı.Bir gün annemlerle bahçede oturuyorduk.Annem uykusu geldiği için eve çıktı.Afifeyle ben yanlız kalmıştık..Akşam uzun bir sohbet ettik.Fakat zaman öyle getirdiki, bir gün Afifeyi tamamen görmeyecektim.Gitmezden önce bana onu vapurad uğurlamak içinban yalvardı, fakat ben onu uğurlamağa gitmedim.Söylediğim gibi Afifeyi son zamanlarda sıs sık hatırlıyoum ve şimdi eriştiğim zirveden geriye baktığımda peri diye kabul ettiğim gittikçe asılları çiğnediğini görüyorum